16.08.2016

Nepal’in Devrimci Düşleri – Fotoğraflarla Nepal’in Hikayesi

Nepal’de yıllar boyunca sürdürülen devrimci halk savaşı; hem Nepal, hem Güney Asya hem de tüm dünyadan milyonlarca insanın geleceğin toplumuna dair ufkunu ve düşlerini yeniden canlandırmış ve ilerletmiştir. Kırlarda köylüler; feodal, yarı-feodal baskıya ve devlete karşı, yeni bir toplumun dönüşümünü gerçekleştirebilmek üzere Maoizmden edindikleri derslerle ve stratejik düşünceyle devrimin ön saflarına yürümüşlerdi. Halk Kurtuluş Ordusu, Nepal Komünist Partisi (Maoist) yolunu değiştirene dek önemli bir güç olmuştu. NKP (Maoist), kırdaki mücadeleyi ve kurtarılmış bölgeleri terk etti, kente ( Katmandu) yerleşti, teslimiyetçi bir şekilde parlamenterizmin cazibesine kapılarak Halk Kurtuluş Ordusu’nu darmadağın etti. Ve bu ihanete Hindistan ve Batı emperyalistleri tarafından alkış tutuldu. Aşağıda paylaştığımız fotoğraflı hikaye dizisi, akla Langston Hughes’un şu bilindik şiirini getiriyor:

Ertelenmiş Bir Düşe Ne Olur?

Kurur mu,

güneş altına serilmiş üzüm gibi?

Yoksa bir yara gibi iltihaplanır da

akıp gider mi?

Kokar mı çürümüş bir et gibi?

Yoksa şerbetli bir tatlı gibi

şekerlenip kabuk mu tutar dışı?

Sarkar, çöker belki de,

tıpkı bir yük çuvalı gibi.

Peki patlar mı, günü gelince?

Kamptayken eşime aşık olmuştum çünkü pek konuşmazdı. Şimdi ise önderliğin bize nasıl ihanet ettiğine ilişkin ikimiz de sık sık konuşuyoruz.

Janaki Bhatta. Şu anda Lamki, Kailali’da bir oteli var.

Şu anki halime, Parti’min haline ve toplumumun haline baktığımda canım çok sıkılıyor. Bir parçam; öfkemi ve bir Maoist savaşçı olarak yanmakta olan ateşimi bir bezin içine sarmış ve kenara koymuş sanki. Öteki parçam ise çalışarak hayatta kalmak zorunda.

Ishwor Timilsina. Lamki, Kailali’de küçük bir oteli var.

Bu aralar eğer Maoist devrime katılmasaydım herhalde eğitim görürdüm ya da hayatıma ilişkin bir şeyler yapardım diye düşünüyorum. Hayatımın 6 yılını karargahta oturup hiçbir şey yapmayarak tükettim.

Bramha Kattel. Lamki, Kailali’de triportör şoförlüğü yapıyor.

Bacağımdan vurulduktan sonra, 56 saat boyunca hiçbir şey yemeden, içmeden ordudan saklandım. Çaresizce kurtçukların yaralarımı yemelerini izledim. Savaştan sonra evsizdim ve Katmandu sokaklarında uyuyordum. Yaralarımı ve hayatımı iyileştirdim ve bir gün tekrar savaşacağımızı ve ülkemizi iyileştireceğimizi biliyorum.

Ganga Lama. Katmandu’da halı atölyesi işletiyor.

Önce halkın milislerine, babam Nepal ordusu tarafından kaybedildikten sonra da Halk Ordusu’na katıldım. Şimdi beden eğitimi öğretmenliği yapıyorum. Geçen yılki deprem ülkemi nasıl yok ettiyse benim hayatım da benzer bir şekilde yok oldu.

Keshab Khanal. Katmandu’da beden eğitimi öğretmenliği yapıyor.

Khara muharebesinde yaralandım ve sakat kaldım. Şu günlerde yürümekte bile zorlanıyorum. Tek yaptığım şey evde oturmak. Halk savaşı boyunca yaralanmış ya da sakat kalmış benim gibi bir sürü insan şu anda çok perişan bir halde yaşıyor.

Kal Bahadur Bogati. Lamki, Kailali’de yaşıyor.

Yoksulların kurtuluşu için mücadele etmesi gereken önderler kendi açgözlülüklerinin tutsakları oldular ve yoksulları yarı yolda bıraktılar. Yine de şu anda savaşmaya ve devrimi ilerletmeye kararlı bir siyasi parti olursa ben yeniden savaşmak için onlara katılırım.

Prem Bahadur Bayek. Lamki, Kailali’de yaşayan bir aktivist.

Dhansari Bayak. Lamki, Kailali’de; evinde terzilik yapıyor.

Halk savaşı süresince devrim için her şeyimizi feda ettiğimiz için gururluyuz, ama aynı zamanda önderler mücadelemizi bıraktığı için üzgünüz. Nepal toplumunda herhangi bir dönüşüm yaratmak istiyorsak parlamenter sistemden kurtulup halkın sistemini benimsemeliyiz. Ancak bu şekilde Nepal halkı için daha iyi bir gelecek kurabiliriz.

Bizim ülkemiz yoksulluk koşullarının da altında bir tarım ülkesi. Bana göre bunun nedeni yabancı yapılanmaların, şirketlerin oynadıkları ekonomik oyunlar. Bunu değiştirebilmek için yeni bir devrime ihtiyaç var.

Mahendra Bahadur Budha. Lamki, Kailali’de çiftçilik yapıyor.

Hükümetin Birleşmiş Milletler Nepal Heyeti ile ortaklaşa planı doğrultusunda halk ordumuz yetersiz görülerek dağıtıldı. Bu yetersiz arkadaşlar şimdi hükümet adına çalışıyor. Peki bu arkadaşlar nasıl oldu da ordu karargahında yetersiz hale gelebildi? Rehabilite edilen savaşçılar para için satıldı. Peki 500.000 rupiyle hayatlarını sürdürebilecekler mi?