16.12.2015

FDLP: Kızıl Başlık, Mücadeledeki İnsanların Yüzü Oldu

Ülkedeki örgütsel, ideolojik ve politik halk hareketleri ile sendikal örgütlenmeler, revizyonizm ve seçim oportünizmi tarafından kendi kendini “muhalefet” ilan eden Correa’nın faşist rejimini tercih etmiyorlar.

Bu, sendikal örgütlenmeler, halk örgütlenmeleri ve bazı PCE gibi (sözde) siyasi partiler, sosyalistler, MİR, Alfaros… olarak, onların amaçlarını uygulama maksadıyla çaba gösterenlere ve halk örgütlerini etkisizleştirmek için korporatist reform sürecine ihtiyaç duyanlara ve burjuva-bürokrasisini yaymak için faşist rejimle birlikte gizli işbirliği içinde olanlara karşı ortak bildirimizdir.

Ancak, burjuva-bürokratik anayasal demokrasi yoluyla ilerlemenin devam edeceği vaadiyle seçimsel-bürokratik çıkarlar doğrultusunda insanlar eğilim belirlemeye itiliyor ve emperyalizm ve tepkisellik yoluyla kitlelerin seferber edilmesi için muhalefet çağrısı diğer örgütlenmeler, “Diğer solcular” tarafından yönetiliyor.

Son olarak 11 Kasım’da Imbaburalı İşçilerin Haklarını Savunma Cephesi (Imbabura Frente de Defensa de los Derechos de los Trabajadores) liderliğindeki işçileri seferber eden kimlik bilgileri de dahil olmak üzere diğer şeylerin bulunmadığı, onların saflarına seçim hevesiyle bağlanan unsurlar için tüm sınırlar açılarak Alianza País’in halk karşıtı rejimi tarafından, Anayasa Değişikliğine karşı protesto yürüyüşü düzenlendi. Imbabura bölgesinde rejim ve revizyonizm gündem belirleme kudretini kaybetti. Muhalifler seçim çalışmalarındaki menfaatleri yavaş yavaş ortaya çıkararak revizyonist liderliği geri püskürttüğünde ve oportünist niyetlere karşı kitlesel tepkilerini hızlıca ifade ettiklerinde onlar da kitle hareketini sönümlendirmek ve içini boşaltmak için çağrı yapıyorlar.

Quito bölgesindeki durumda bundan farklı değil. Az çok hükümet yanlısı bir seferberlik ile muhalefet bastırılmaya çalışılıyor. Kitlelerin seferberlik çağrısına katılım oranı ise her iki örnekte de olduğu gibi deyim yerindeyse bürokrasinin halk üzerindeki etkisinin olmadığını gösteriyor. Bu bizim için önemli ve bizler bunu vurgulamak istedik.

Sözde muhalefet liderlerine, halk ve köylü örgütleri ile sendikalar üzerindeki parazitlere ve gösterilerde yüzlerini başlıkla veya eşarpla koruyan insanlara ve sınıfına bağlı kalan halk savaşçılarına eziyet eden bu revizyonistlere baskı yapılmalıdır. “Toplumsal hareketler mücadelesini bitirmek” isteyen “casuslar” düzmece münakaşalarla baskılanmalı ve onların sefil liderlikleri kınanmalıdır.

Aynı revizyonist liderler, yeni ve kapsamlı ceza kanununun cezalandırma araçlarına ve faşizm tehditine karşı cevap niteliğinde olan yaygaracı (ÇN: saf müzik toplulukları içindeki yerine bu ifade kullanıldı) güruhtan ayrılanların sorumluluğunun ve mücadelesinin ve militan seviyesinin yükselişine karşı olarak bu doğrultuda isyan edilmesine izin vermeyen ve yürüyüşlere sınır koyan polisle iş birliği yapıyorlar.

Rejim bu kızıl başlıklı (ÇN: orijinal metinde başlık geçiyor ancak tarifi kuvvetlendirsin diye kızıl başlık kullanımıştır) gösterilerden dolayı endişeli ve korkmuş halde. Ve bu anlaşılabilir bir durum. Halk arasındaki diğer örgütlenmeleri militanlık gibi görüyorlar. Bu onları korkutuyor. Yeryüzünde ideolojik yönü doğru ve gelişimi yüksek militan kitleleri durduracak herhangi bir gücün olmadığını bilen ve bugünün evcilleşmiş devrimci örgüt saflarından ayrılan “liderler” buradalar.

Revizyonist ve oportünist muhalefet bile aynı şekilde korkuyor. Bu aynı zamanda anlaşılabilir bir durum. Niçin mi? Oportünist liderler büyüyen halk mücadelesini sönümlendirmek isteyen rejimin çabaları ve baskılarıyla yaptıkları gizli anlaşmalar sonucunda bu temelde ve bu yönde savaşmak istemiyorlar.

Kızıl başlık, mücadeledeki insanların yüzü ve halkın hoşnutsuzluğunun ve isyanın manifestosu oldu.

Ancak oportünizmin ve revizyonizmin yükselişi daha da ileri gidecek. Onlar, rejimi ve destekçilerini baskılayacak güçte sıkı bir savaş isteyenleri, duvarlara slogan yazanları ve militanları tecrit etmek için “kızıl başlıklıların” yakalaması için kendi tabanını teşvik edecekler.

Bu “beyaz eldivenli isyancılar” oportünizmle savaşmalı ve onu acilen durdurmalılar. İnsanların duygu ve düşüncelerinden mücadeleyi silmek için ellerinde fırçalarla çalışmak üzereler. Onlar bugün ileri gidip: halkın yürüyüşü içinde rejimin yeni bekçisi olmaktadırlar.

Muhalefet liderlerinin korkaklığını kabul etmiyoruz ve buna tahammül göstermiyoruz. Faşist rejimin karşısında daha kararlı durarak kitlelerin ihtiyacını somutlaştırmalıyız, onları harekete geçirmeliyiz ve halk mücadelesini güçlendirmeliyiz.

İsyankar kitlelere karşı kokuşmuş revizyonizm tarafından yönetilen muhalif kitleler stratejisini anlamak için; halkın ihtiyaçlarıyla uyumlu olmayan seçim tahminleriyle kaybetmek istemeyen yasal sistemi ve tutulan parlamenter liderleri ve ülkeyi ve hükümeti silkelemeye ihtiyacımız var

Neye ihtiyacımız var? Halkıyla ve sınıfının çıkarlarıyla derinlemesine özdeşleşmiş, dürüst ve başı dik liderleri olan sendika ve halk örgütlenmelerine ihtiyacımız var.

Ne yapmalıyız? Sendika liderleri ve halka karşı yapılan yanlışları teşhis etmeli ve bunlara karşı mücadele etmeliyiz. Kitlelerin huzurunda onların maskesini düşürmeliyiz. Niteliksel ve niceliksel olarak halk hareketini geliştirmeli ve kitleleri seferber etmeliyiz. Hakkımızı savunmak ve özgürlüğümüzü kazanmak için tek yolun mücadele, seferberlik ve örgütlenme olduğunun farkındayız ve böylelikle rejim, seçim hesaplamalarına bağımlı olmadan devrimci sınıf bilinciyle hareket eden mücadeleci kadın ve erkeklerin etkisini hissediyor.

Acemice uyuşukluğa yer vermeyeceğiz! Sokaklarda ve yollarda barikatlar kuracağız. Bizler yıpranmış eski tip sendika liderleri ile hileci ve baskıcı eski devlet tarafından çizilen sınırların ötesinde savaşmaya istekli sınıfın direncini ve dinamizmini hızlandıracak eylemler yapacağız.

Revizyonizme ve Oportünizme Karşı Mücadele!

Sınıfçı ve Devrimci Bir Çizgide!

Yaşasın Sendikal Mücadele!

Yaşasın Ekvador Halkının Mücadelesi!

Yaşasın Halkın İşçi-Köylü İttifakı!

Rafael Correa’nın Faşist Rejimine ve Onun Uşaklarına Karşı Savaş!

Jatarishun!