43 yıllık hapishane hayatımın başlangıcı olan 6 Şubatta yine kasvet bastı. Hapishaneden çıkıp Kuzey Dakota’daki ailemin yanına dönebileceğime dair yıllardır büyük umutlar beslemiştim. Ancak 73 yaşıma girdiğim 2018’de de hala ÖZGÜRLÜĞÜM için mücadele ediyorum.
Bütün bu yıllar boyunca bana yardım eden destekçilerime nankörlük yapmak istemiyorum. Size sevgi ve saygılarımı sunar ve bana gösterdiğiniz sevgi ve saygı için de teşekkür ederim.
Ama artık yoruldum ve hastalıklarım da sık sık azap verici oluyor. Daha yeni kalp ameliyatı geçirdim ve tedavi edilmesi gereken başka sağlık sorunlarım da var: atardamarlarımda genişleme var ve her an yırtılabilir, ayrıca prostatın yanı sıra kalça ve dizlerimde de artrit var. Bir on yıl daha yaşayacağımı sanmıyorum ve ailemle geçirmek istediğim ne kadar ömrüm kaldı onu da bilmiyorum. Hiç bir şey beni çocuklarımı, torunlarımı ve torunlarımın çocuklarını kucaklamaktan daha mutlu kılamaz.
Hapishaneye politik bir mahkum olmak için gelmedim. Dokuz yaşından beri Amerikan yerlilerinin mücadelesinin bir neferi oldum. Kızkardeşim ve kuzenimle birlikte kaçırıldım ve yatılı bir okula yerleştirildim. Bu olay ve bunun kuzenim Pauline’in üzerinde bıraktığı etki beni derinden sarsmıştı. Bu aynı duygu, haksız yere hapsedildiğim 42 yılı düşündüğümde hala beni sarsar. FBI’ın hazırladığı Myrtle Poor Bear’nin silahlı çatışmanın yaşandığı gün Oglala’da olduğuna dair düzmece yeminli ifade tutanaklarını duyduğumda bu haksız mahkumiyet de aynı duyguları uyandırmıştı. 1976’da Kanada’nın beni yasadışı olarak iade etmesi için de yine aynı düzmece belgeler kullanıldı.
FBI dosyalarının masumiyetimi kanıtlayacak bilgilerle dolu olduğunu sizin de bildiğinizi biliyorum. Ancak hala bu dosyaların pek çoğu hukuki temsilcilerimden saklanıyor. 8. Daire’de temyiz talebim görülürken eski Savcı Lynn Crooks Yargıç Henney’ye “Sayın yargıç, bu ajanları kimin öldürdüğünü bilmiyoruz. Dahası Bay Peltier bu olaya karışmışsa da hangi düzeyde dahil olduğunu da bilmiyoruz.” Bu sözler beni aklıyordu ve salıverilmeliydim. Ama hala buradayım ve 43 yıl sonra hala özgürlüğüm için mücadele ediyorum. Bugüne kadar yıllardır hem mahkeme salonlarında hem de Uluslararası Leonard Peltier’yi Savunma Komitesi tarafından yayınlanan açıklamalarım da masum olduğumu açıklamıştım. Ama şimdi burada bunu tartışmayacağım. Yalnızca bir kez daha söyleyeceğim: O AJANLARI BEN ÖLDÜRMEDİM.
Bugünlerde Amerika ve bütün dünyadaki destekçilerimin yardımına ihtiyacım var. Yeniden mahkeme huzuruna çıkabilmem ya da evime daha yakın bir hapishaneye nakledilmem ya da sağlık durumum ve yaşım nedeniyle serbest bırakılmam için avukatlarımın araştırma giderlerini karşılamak için küçük ya da büyük bağışlarınıza ihtiyacımız var. Eve gidebilmem için lütfen yardım edin, özgürlüğümü kazanmam için yardım edin!
Kanadalı kız ve erkek kardeşlerimin uluslararası olarak imzaya açtıkları mektubuma ekli yeni bir dilekçe var. Lütfen onu imzalayın ve yazdırın böylece okulunuza, iş yerinize ve ibadethanenize götürebilirsiniz. Bulabildiğiniz kadar imzacı bulun, bir MİLYON imza muhteşem olacaktır! 9 yaşından beri hep bir savaşçı oldum. 73 yaşında da hala bir savaşçıyım. Çok uzun zamandır buradayım. 43 yıllık hapishane hayatıma 20 yıllık iyi hal indirimini de eklerseniz 60 yılı aşkındır demir parmaklıkların arkasındayım.
Yardımınıza ihtiyacım var. Bugün yardımınıza ihtiyacım var. Dünyadan yalıtıldığımdan benim için hapishanede bir gün dışarıdakiler için bir ömürdür.
Yalnızca desteğinizle, dualarınızla, eyleminizle ve hukuki umutlarımı canlı tutan bağışlarınızla güçlü kalıyorum.
Crazy Horse’ın ruhuna
Yeniden görüşmek üzere
Leonard Peltier