05.01.2018

İran Komünistlerinden Protestolara Dair Açıklamalar

İran’ın çeşitli kentlerinde yoksulluk ve hayat pahalılığına karşı halk sokaklara çıkarken, İran Komünist Partisi (CPI), İran Komünist-işçi Partisi ve TUDEH tarafından yaşananlara ilişkin açıklamalar yapıldı.

İran Komünist Partisi Merkez Komitesi tarafından 28 Aralık 2017 tarihinde yapılan açıklamada, “İslami kapitalist rejimin liderleri, büyük endüstriyel tesislerdeki grev ve protestoların yayılmasının; kitlesel protestoların, öğrenci hareketinin ve Kürdistan’daki potansiyel devrimci hareketin yeniden dışavurumu olabileceğinin farkına vardı” denildi. Açıklamada ayrıca, Rejimin baskısına ve İslami kapitalist sistemin karşı karşıya olduğu krizi bastırmak üzere rejim muhafızlarının ortaya çıkmasına karşın, rejimin gündeminde yaşam şartlarının iyileştirilmesine ilişkin bir plan yokken emekçilerin ve kitlelerin protestolarının kaçınılmaz bir şekilde büyüyeceği ifade edildi.

Partinin 30 Aralık 2017 tarihinde yaptığı açıklamada ise protestolar sonrasında, türban zorunluluğunun kalktığına ilişkin açıklamanın, halkın yaklaşık 40 yıldır inatla süren direnişinin zaferi olduğu vurgulanarak, “Hareketin devamlılığını sağlarken, halkın mücadelesinin birliğini sürdürmek ve gereksiz kayıpları önlemek doğrultusunda taktiksel ve siyasi adımlar atılmalı. Halkın direniş cephesi, mevcut dağınıklığından kurtulmalıdır. Radikal eylemciler ve ilerici toplumsal hareketler ağı birbiriyle bağlantıya geçmeli, birleştirici görev üstlenmelidir. Bu, monarşistlerin ve iktidardan sürülerek henüz yolunu bulamayan reformistlerin tevâtürlerinin ortasında, özgürlükçü ve protestolara katılan halkın devrimci ve devrimcileri destekleyen potansiyeli nedeniyle komünistlerin görevidir” ifadeleri kullanıldı.

TUDEH ise yaptığı açıklamada sokaktaki hareketin önderliğinin, ilerici güçlerin eline alınması çağrısında bulunarak, “İlerici ve özgürlükçü güçler gösterilerde daha kapsamlı varlık göstermeli, geçmişin acı veren deneyimlerinin tekrarına izin verilmemeli, halkın özgürlük, bağımsızlık ve sosyal adalet mücadelesi, gerici oportünistlerin elinden alınmalıdır. Ülkenin otokratik velayet-i fakih rejiminden kurtuluşu tüm özgürlükçü ve diktatörlük karşıtı güçlerin ortak ve örgütlü mücadelesiyle gerçekleşebilir” dedi.

Açıklamada, “Modern tarihteki deneyimimiz, İran halklarının sesini egemenlerin kalbine ulaştıracaklarını göstermektedir. Bir kez daha ülkenin tüm özgürlükçü ve ilerici güçlerini tarihsel-teorik farklılıklarıyla bir araya gelerek İranlığın alaşağı edilmesi ve halk egemenliğinin tesisi, özgürlüğe, barışa ve bağımsızlığa erişme mücadelesine katılmaya çağırıyoruz” ifadeleri kullanıldı.

Ayrıca İran Komünist-işçi Partisi de İslam Cumhuriyeti’ni Devirme Hareketinin Yükselişiyle ilgili 30 Aralık 2017’de bir bildiri yayınladı. Yaşanan ayaklanmanın sadece kontrolsüz bir patlama olmadığının vurgulandığı açıklamada “işçilerin yoksulluk, işsizlik, yoksulluk sınırının dört kat altındaki asgari ücrete karşı grevleri ve mücadelesinin, ulusal ölçekli öğretmenler ve emeklilerin mücadelelerinin, kadınların hak yoksunluğuna karşı sürekli mücadelesinin, öğrenci hareketinin, parasını bankalara kaptıranların protestolarının, idama karşı mücadele ve siyasal tutsakların özgürlüğü mücadelesinin, milyarder Ayetullahların hırsızlıkları ve yolsuzluklarına karşı genel mücadelenin ve halkın birçok başka alandaki yoksunluk ve ayrımcılığa karşı sürekli mücadelesinin devamıdır.” dendi.

İran Komünist-işçi Partisi’nin açıklamasının tam metni şöyle:

İran’ın birçok kentinde başlayıp yaygınlaşan gösteriler İslam Cumhuriyeti’ni devirme kitlesel hareketinin güçlü bir başlangıcıdır. Bu ansızın patlak veren, kendinden menkul bir ayaklanma değil; işçilerin yoksulluk, işsizlik, yoksulluk sınırının dört kat altındaki asgari ücrete karşı grevleri ve mücadelesinin, ulusal ölçekli öğretmenler ve emeklilerin mücadelelerinin, kadınların hak yoksunluğuna karşı sürekli mücadelesinin, öğrenci hareketinin, parasını bankalara kaptıranların protestolarının, idama karşı mücadele ve siyasal tutsakların özgürlüğü mücadelesinin, milyarder Ayetullahların hırsızlıkları ve yolsuzluklarına karşı genel mücadelenin ve halkın birçok başka alandaki yoksunluk ve ayrımcılığa karşı sürekli mücadelesinin devamıdır. Mevcut hareket bu mücadelelerin bileşkesi ve rejimin bütünlüğüne karşı geniş çaplı, kitlesel bir ayaklanma seviyesine yükselmesinin göstergesidir. “Kahrolsun Diktatör”, “Kahrolsun Hameneyi”, “Kahrolsun Ruhani”, “İslam Cumhuriyeti Yok Edilmelidir”, “Hameneyi Ar Damarın Çatlasın, Bu ülkenin Yakasından Düş”, “İslami Cumhuriyet İstemiyoruz” ve benzeri sloganlar halkın sorunun köküne el attığının ve rejimin bütünlüğünü hedef aldığının göstergesidir.

Süregiden bu protestoların önemli bir yönü yoksulluk ve yoksunluğa ve egemen kalantorların servet dağlarına karşı itirazdır. Toplum şiddetli biçimde kutuplaşmış durumdadır. Bir yanda yoksulluk ve yoksunluğun ve en çetin geçim koşullarının dayatıldığı milyonluk kitleler; öte yanda paralarını çuvallarla götüren milyarder Ayetullahlar ve yolsuz kalantorlar yığını yer almaktadır. Bu durum sürdürülemez. Milyonluk kitleler artık toplumu ezip geçen yoksulluk, pahalılık, ayrımcılık ve hak yoksunluğuna dayanamıyor ve dayanmak da istemiyor. İnsanlar, bir grup kalantorun servet biriktirip kâr etmesi için değil; yurttaşlarının gereksinimlerini karşılamak için örgütlenmiş insani modern bir toplum ve gönenç, özgürlük ve eşitlik istiyorlar. Sürmekte olan kitlesel hareketin temeli budur.

Bu hareketin karşısında rezil, bunalımlı ve baskıcı bir yönetim yer almaktadır. Ekonomik çıkmaz ve çöküş, yolsuzluk, rüşvet ve hırsızlık, bizzat rejimin bütününe karşı kitlesel memnuniyetsizliğin yansıması olan rejimin kanatları arasındaki çekişmeler; bütün bunlar İslam Cumhuriyeti’ni cendereye sıkıştırmış durumdadır. Bu yönetim yalnızca sürekli baskı, zindan, işkence ve idamla ayakta durabilmektedir ancak bütün barbarlığına karşı “Pehlevi mezarlığı” tarzı bir suskunluğu topluma dayatamamıştır. Buna halk izin vermedi.

Tıpkı 2009, 1999 ve 1988 ayaklanmalarında olduğu gibi, bu sefer de rejim var gücüyle halkın devrimci hareketine karşı harekete geçecektir. Ancak bu sefer rejimin bu baskı politikaları etkisizleştirilebilir ve etkisizleştirilmelidir. 2009 ayaklanması deneyiminin tekrarlanmasına izin verilmemelidir. Mevcut hareket böyle bir kapasiteye ve potansiyele sahiptir. Hareketin ilerlemesi ve zaferinin bir koşulu yaygınlığı ve kitleselliğidir; bu açıdan bakıldığında sürmekte olan kitlesel hareket umut verici bir başlangıca sahiptir. Bu kez, 2009 ayaklanmasının tersine gösteriler birkaç kentte birden başladı ve kuşkusuz birçok başka kent gösterilere katılacaktır. Sosyal medya aracılığıyla haber ulaştırma ve mücadele çağrılarıyla hareketin alanını daha da genişletmek ve farklı kentlerde daha geniş kitleleri harekete geçirmek gerekir. Bu, herkesten önce toplumdaki protesto hareketlerinin aktivistleri, kurumları ve tanınmış simalarının görevidir.

Rejimi devirme hareketinin güçlendirilip genişletilmesinin bir başka koşulu da gösteriler, toplantı ve yürüyüşlerde sol, ilerici ve insancıl taleplerin ve sloganların yaygınlaştırılmasıdır. Sağ, dinci ve nasyonalist sloganların yaygınlaştırılmasına izin verilmemelidir. Halkın devrimci ayaklanmasının amacı İslam Cumhuriyeti’ni devirmektir ne var ki opozisyondaki bütün güçler devrim safında değildir. Mücadelelerin birliği, sıklığı ve gücü bütün yurttaşların insani ve evrensel haklarını ve her türden ayrımcılık ve ulusal, cinsel, etnik ve ırksal kimlikten arı bütün insanlar için gönenç, özgürlük ve eşitliğin gerçekleştirilmesini güvenceye alan sloganların, taleplerin ve ereklerin yaygınlaşmasına bağlıdır. Söylemi, çizgisi ve değerleri ulusal, dini ve etnik dogmalara bulanmış kitlesel hareketler yenilgiye mahkûmdur.

Halk kitlelerinin sürmekte olan harekette haklı, insani istek ve erekleri bulunmaktadır. 1979 İran Devrimi’nde, 2009 ayaklanmasında ve Arap Baharı adıyla anılan devrim deneyimlerinde de insanlar haklı ve insancıl talep ve ereklerle alanlara çıktı. Bu, devrimci hareketlerin ilerleyip zafere ulaşmasının zorunlu koşuludur; ancak yeterli koşulu değildir. Bir başka koşul onurlu işçi ve emekçi kitlelerin insancıl, özgürlükçü ve eşitlikçi erekleri ve ülkülerini temsil eden radikal, etkin ve siyaset sahnesinde olan, programı, siyasetleri, talepleri, erekleri ve sloganlarının halkın başına gelen yoksulluk, yoksunluk, felaket, ayrımcılık ve güçlüklerin kökten eleştirilip olumsuzlanmasının ve ayrımcılıklar ve eşitsizliklerden arındırılmış gönençli insancıl bir toplumun kuruluşunun güvencesi olduğu bir partinin bulunmasıdır. Komünist-işçi Partisi böyle bir partidir. Biz tüm gücümüz ve olanaklarımızla Horasan’dan başlayıp hızla başka eyaletler ve kentlere yayılan mevcut kitle hareketinin daha derinlikli, daha birleşik ve daha örgütlü biçimde ilerleyip insan düşmanı İslam Cumhuriyeti rejimini devirene kadar durmamasını sağlamak için çalışıp çabalayacağız.

Zafer umuduyla!

İran Komünist-işçi Partisi
30 Aralık 2017