Fransa: PCM, Başkan Gonzalo’nun Hayatını Savunmak, Maoizmi Savunmaktır!

Peru Komünist Partisi Genel Başkanı Gonzalo’nun Peru’daki Uzun Süreli Halk Savaşı’nı yönetmesinin 25. yıldönümünde Marksist Leninist Komünist Parti-Proleter Yol (OCML-VP), Başkan Gonzalo’yu likidatör olarak gösteren uzun bir bildiri yayımlamaya karar verdi. Bu makalenin başlığının: “Peru Halk Savaşı Hakkında, PCP liderliğinin ihaneti ve Başkan Gonzalo’nun teslim olması” şeklinde konulması niyetlerini gayet açık bir şekilde göstermektedir.

Bu açıklamanın özü şöyledir:

–  Başkan Gonzalo tutuklanmasının ardından, Halk Savaşı’nı sona erdirmek ve barış anlaşmasında bulunmak için az ya da çok doğrudan düşmanla birlikte işbirliği yaptı.

–Başkan Gonzalo, MOVADEF tarafından temsil edilen Oportünist Doğru Çizgi (LOD,Opportunistic Right Line) ile tam işbirliği içinde olacaktı.

– Peru’daki Halk Savaşı, Başkan Gonzalo’nun etrafında toplanan “kişi kültü” nedeniyle başarısız oldu.

Bu ifadedelerin, Peru Komünist Partisi ve deneyimini eleştirilmenin ötesinde, Maoizmin tüm hattına bir saldırı olarak nasıl şekillendiğini göreceğiz. Bu açıklama, Maoizmin geniş bir şekilde bozulmasına dayanan temelde hatalı ideolojik ve politik bir çizginin sonucudur. Bunun sonucu olarak uluslararası oportünist çizginin yerel olarak Peru’daki yansıması konumundaki OCML-VP hem sağ kanat hem de “sol kanat” oportünist çizgileri destekleyen bir tavır almıştır.

Eleştri mi? Yoksa Saldırı mı?

1980 yılında Peru’da Başkan Gonzalo liderliğindeki Peru Komünist Partisi  Uzun Süreli Halk Savaşı’nı (PPW) başlattı. PPW başladığında, uluslararası komünist hareket zayıflamış ve gerilemişti. 1976’da Çin’deki darbe sonucu son sosyalist kalede de karşı devrim zafer kazandı.  1980’lerde Hindistan’daki Halk Savaşı, hareketin coğrafi ve örgütsel bölünmelerinden kaynaklı yaşadığı baskılar ile zayıfladı. Filipinler’de Halk Savaşı, Maoizm ve PPW stratejisini yeniden ele alan 1990’lardaki İkinci Düzenleme Kampanyası’na kadar mevcut olan önemli stratejik hatalar yüzünden sorunlar yaşadı. Dolayısıyla Peru’da Halk Savaşı’nın patlak vermesi, uluslararası komünist hareket için büyük önem teşkil eden bir girişimdi ve bu nedenle, emperyalizm elindeki bütün imkanlarla hareketi ezmeye çalıştı.

Haziran 1986’da hapishanelerde gerçekleştirilen katliamlarında içinde olduğu, acımasız baskı ve katliamlara rağmen  başkent Lima da dahil olmak üzere Halk Savaşı  bölgede hızla yayılmaya devam etti. Peru’daki Halk Savaşı, 1976’daki Çin’deki karşı-devrimden sonraki dönemdeki Halk Savaşları’nın yaşadığı en yüksek gelişme düzeyine ulaştı. Eylül 1992’de Başkan Gonzalo’nun düşmanın elinde olmasından sonra bile Halk Savaşı 1990’lı yıllarda yoğunluğu azalmasına rağmen devam etti.

Peru’daki Halk Savaşı sırasında, uluslararası komünist hareket, emperyalizme karşı büyük zaferler gerçekleştirdi. Bu zaferler bugün Maoizmi anlamakta özellikle önemlidir. OCML-VP’nin Peru’nun komünist hareketi karşısındaki saldırıları bu zaferlere karşı olduğu için yapılmaktadır.

Neden bu ifadenin bir eleştiri değil, bir saldırı olduğunu söylüyoruz? Komünist hareket içinde eleştiri sadece izin verilmez, ayrıca teşvik de edilir – eleştiri süreci, öz-eleştiri ile hatalarımızı gidermek ve ilerlemek için vazgeçilmezdir. Eleştiriyle saldırıyı ayıran şey, yapıcı olmayan, tahrip edici karakteridir. OCML-VP’nin söylemleri, Peru Komünist Partisi lideri Başkan Gonzalo’nun Peru’da işlediği hatalar üzerine yapılmış ideolojik ve politik bir eleştiri değildir. Bu söylemler düşman ve tasfiyecilerin yayımladığı dayanaktan yoksun yalanlara ve iftiralara yeniden başvurmaktır.

OCML-VP’nin saldırısı, Başkan Gonzalo’nun düşman tarafından tutuklandıktan sonra likide edilerek Halk Savaşı’na ihanet ettiği varsayımına dayanıyor. OCML-VP’ye göre, Başkan Gonzalo bilinçli ya da bilinçsiz bir likidatördü, ancak her durumda emperyalistler tarafından kullanılmaya izin verdi. Hiçbir kıymeti olmayan bu iddiaların temeli nedir? Bu varsayım Maoist hareket tarafından her zaman reddedilen ve yalnızca ve “sol-kanat” oportünistlerin destekçileri tarafından kabul görmüş bir iddia değil midir?

Gonzalo’yu likidatör olarak sunan bu teori, CIA’nin suç ortağı SIN (Perulu gizli servisler) tarafından detaylandırılmış ve Peru Devleti tarafından sunulmuş bir tezdir. Makalede itiraf edildiği gibi, hepsi OCML-VP bu kaynakları kullandığını zaten itiraf ediyor.  Barış anlaşması mektuplarının ve video röportajlarının hatalı olduğunu itiraf ederek, OCML-VP hâlâ Başkan Gonzalo’nun bir hain olduğunu nasıl söyleyebilir? Örneğin Başkan Gonzalo, filme alınmayı kabul edip oyun oynayarak son duruşmada yumruğunu kaldırarak bu iddiayı çürütmüştür.

Böylece, OCML-VP, Gonzalo’nun son duruşması sırasında yumruğunu kaldırmadığını iddia ederek, tüm Maoist hareketin bilmediği bir şeyi mi bilmektedir.

Bunun hiç de mantıklı olmadığı açıktır. Başkan Gonzalo 25 yıl boyunca tamamen tecrit edilmiş durumda. Peru devleti onu yavaş bir şekilde öldürmeye çalışıyor çünkü doğrudan yok edilmesi Halk Savaşı’nı yoğunlaştıracaktır. Başkan Gonzalo, 24 Eylül 1992’de kafes içinde basının karşısına çıkarıldığında yaptığı konuşmada, Halk Savaşı’nın sürdürülmesi çağrısı dışında, uluslararası basınla herhangi bir röportaj yapmadı. Tutuklanmasının sadece yoldaki bir viraj olduğunu iddia etti. Başkan Gonzalo’nun dış dünyayla hiçbir teması bulunmamaktadır.

MOVADEF tam olarak hangi OCML-VP’ye iftira atıyor? Genel Af ve Ulusal Uzlaşma Hareketi (MOVADEF) sağ oportünist çizgi (ROL) tarafından kurulan bir organizasyondur. ROL, Uzun Süreli Halk Savaşı’nı reddeden ve silahsızlanma çağrısında bulunan PCP eski üyelerinden oluşur; Onlar Halk Savaşı’nın tasfiyecileridir. ROL, SIN’in çalışması ve desteği sayesinde MOVADEF’i üretti. Başkan Gonzalo ile ilişkisi olan tek avukat bugün MOVADEF’in başına geliyor. MOVADEF doğrudan emperyalistlerin karşı ayaklanmalar programındaki yerleşik bir araçtır.

Başkan Gonzalo’nun 1992’de tutuklanmasından bir yıl sonra, 1993’te Peru Başkanı Alberto Fujimori (şu anda insanlığa karşı suçlar işlediği için hapsedildi. Devrimci harekete karşı soykırım politikasının sorumlusuydu, buna komünist üretmekle suçlanan binlerce yerli kadının zorla sterilize edilmesi de dahildi!) Gonzalo’ya atfedilen ve daha sonra sahte olduğu anlaşılan videoları ve mektuplar sundu (bu, tüm komünistler için açıktı ve daha sonra gizli servisler tarafından açığa çıkarıldı). Uluslararası Maoist hareketin tamamı, tutuklandıktan sonra Başkan Gonzalo’nun serbest bırakılması için yoğun bir kampanya başlattı. Önemli ilerici kişiliklerin Başkan Gonzalo’yu ziyaret etmeleri yönündeki tüm talepler reddedildi.

Başkan Gonzalo’nun barış anlaşmaları çağrısı yaptığını düşünenler, likidatör haline gelen eski PCP liderleri, sağdaki fırsatçıların yanı sıra, Gonzalo’nun kendileri tarafından yargılanması için serbest bırakılmasını talep eden bir militarist, oportünist “sol” çizgidir. Böylece, OCML-VP, sağcı ve “sol” oportünistler tarafından doğrudan desteklenen emperyalistlerin ve yerel asalakların doğrudan çıkarı için hakaret etmeyi zahmetsizce sürdürür. Geçmişte olduğu gibi, OCML-VP sağdan “sol”a doğru oportünizm arasında hareket eder.

Hiçbir devrimci, tutsak olan devrimci bir liderin kendisini doğrudan Parti’sine anlatamadığı düşmanların elinde esirken yaptığı konuşmalara inanmaz ve önem vermez. Düşmanın iftirasını kabul etmek ve onları Başkan Gonzalo’nun hareketleri olarak ele almak, Maocu hareket içinde emperyalistlerin bir iletim aracı olmaktır.

OCML-VP, bu iddiaları ele almanın utancını gizliyorsa, düşmanın kontr-gerilla hareketini ve tekniklerini hafife alıyor ya da hiç anlamıyordur. OCML-VP, devrimi her daim uzak bir gelecekte bir olay olarak düşünmüş ve bunun için asla ciddiye almamıştır. Halk Savaşı’nda gizli çalışma ve baskı uygulamalarını incelemez. Ancak tarih, düşmanın ne kadarına yatırım yaptığını, psikolojik savaşı ve ayaklanma karşıtı taktikleri mükemmelleştirdiğini göstermektedir. Bu özellikle Fransız emperyalizminin, Cezayir Ulusal Kurtuluş Hareketi’ne karşı şiddetli bir mücadele başlatması, böylelikle birçok  kontr-gerilla araçlarının geliştirilmesi ve daha sonra Güney Amerika askeri diktatörlükleri tarafından doğrudan doğruya istihdam edilen Fransız askeri birimleri tarafından Güney Amerika’ya ihraç edilmesi ile birlikte ortaya çıktı. Bu yöntemlerden biri, liderlerin ihanet ettiğini uydurmak ve böylece hareketin kendi kendisi tarafından yok edilmesini sağlamak ve kitleleri hareketsiz hale getirmektir.

80’li ve 90’lı yıllarda Peru’da kapitalizmin tamamen restorasyonu ve burjuvazinin komünizme karşı yaygın bir saldırı döneminde mevcut olan tek komünist hareketin temsilcilerine karşı önlem almak için yaşanan Halk Savaşı’nı geçmişe ait bir şey olarak sundular. Peru Komünist Partisi, emperyalizm, özellikle de Yanki emperyalizminde özel bir öneme sahip bir hedef oldu. Bunu anlamak için ABD ordusu ve okulları, ABD stratejik örgütleri ve PKP ile ilgili gizli servislerin karşı istihdam stratejileri oluşturmak için yürüttüğü etkileyici sayıda çalışmaları üzerinde bazı araştırmalar yapılması yeterlidir. Bu çalışmaların birçoğu Peru’daki Halk Savaşının zaferinin neredeyse kaçınılmaz olduğu sonucuna vardı. Peru Devleti ve gizli servisleri, Birleşik Devletler ile olan işbirliğiyle katliamlarla ve yoğun psikolojik savaş yoluyla Halk Savaşı’na acımasız bir son verdi.

Kısacası, OCML-VP devrimci mücadelenin temel derslerinden biri olan, düşmanın taktiksel açıdan güçlü ancak stratejik açıdan zayıf olduğunu unutuyor. Taktiksel olarak güçlüdür çünkü engin askeri kaynaklara, uzmanlığa ve karşı istihbarat ve düşük yoğunluklu savaşta acımasız ve sofistike bir bilgi birikimine sahiptir. Stratejik olarak zayıftır çünkü düşman halkın desteğine sahip değil, bir azınlığı ve baskıyı temsil ediyor, adaletsizliğin tarafında ve bu durum zorunlu olarak tersine dönecek. OCML-VP, düşmanın taktik gücünü hafife alıyor, tamamen unutuyor ve tuzağa düşüyor.

Uluslararası Maoist hareketin her zaman onayladığı gibi bugün Peru Halk Savaşı ile ilgili Başkan Gonzalo’nun son geçerli talimatlarının 24 Eylül 1992’de kafese konulup basının önüne çıkarıldığı yerden yaptığı konuşmalardır. Bu ustalıklı söylemde, Halk Savaşı’nı devam ettirme ve yoğunlaştırma ihtiyacını doğruladı ve tutuklanmasının yenilgi değil,  sadece yoldaki bir viraj olduğunu belirtti.

Öcalan ve Gonzalo: Aynı şey mi?

Açıklamasında, OCML-VP, Başkan Gonzalo’yu, 18 yıldan uzun süredir hapsedilen PKK’nin lideri Öcalan ile karşılaştırma girişiminde bulundu.

Açıklama her ikisinin de teslim olduğunu ve benzer biçimde değerlendirilmeleri varsayımından hareketle başlıyor

Birincisi, Başkan Gonzalo ve Öcalan arasında temelde farklılıklar vardır. Başkan Gonzalo, tarihin en önemli Marksist liderlerinden biridir. Peru’daki Peru Komünist Partisi (PCP) ile birlikte yürüttüğü Halk Savaşı, uluslararası bir değer taşıyarak 1996’da Nepal’de Halk Savaşı’nın patlak vermesi için örnek oluşturdu. Diğer yandan Öcalan,  ABD egemenliğinde bir devlet olan gerici Türk devletinde, Kürt Ulusal Hareketi’nin lideridir. Öcalan, sınıfsal bakış açısıyla Kürt ulusal burjuvazisinin temsilcisidir. Bu nedenle emperyalizm için çok farklı iki değere sahip düşmanlardır.

Benzer şekilde ve Başkan Gonzalo’nun tamamen tecrit edilmesine karşı çıkan Öcalan, Kürt ulusal hareketi tarafından onaylanmış yayın ve iletişim araçlarına sahiptir.

OCML-VP, bir siyasi tutuklu, likidatör ve kendisini düşmanın hizmetine sokmasına rağmen Gonzalo’nun savunulması ve serbest bırakılmasını talep etmemiz gerektiğini belirtti. Bu pozisyon, oportünizmini her noktada gösterir ve tam da devrimci hareketin uygulamasının tam tersidir. Tutuklanan bir yoldaş düşmanın elinde işbirliği yapmaya başladığı belli olup bilgi verdiği anlaşıldığı anda – o kişi likidatör ve bu nedenle de hain olur, artık onu savunmak için herhangi bir neden yoktur. Geçmişi ne olursa olsun bu kişi unutulmaldır. Hareketin isteyeceği tek şey, geçmişte yaptığı ihanet dolayısı ile hareketin onu cezalandırma özgürlüğüdür . Düşmanla işbirliği yapan ve hareketimizi tasfiye eden mahkûmları savunursak, tutuklu bulunan tüm yoldaşlara aynı şeyi yapmayı teşvik ediyoruz. Bu kabul edilemez bir şeydir.

Devrimci duruş, bir yoldaşın düşman elindeyken ki sözlerine inanmamakta ısrar etmektir. Çünkü özgünlüğünü kontrol etmek ya da yoldaşın başına neyin  geldiğini bilmek mümkün değildir. Bir yoldaşın hareketin haini olduğu ispatlanırsa, Partisinin buna göre onu yargılaması gerekir.

OCML-VP’nin siyasi mahpuslara genel olarak verdiği pozisyon uluslararası komünist hareketin tecrübesinin aksine tamamen yanlıştır.

“Kişi Kültü” Üzerine

OCML-VP, Halk Savaşı’nın Peru’daki başarısızlığının ana nedenlerinden birinin PCP’nin “liderlik kültü” uygulaması olduğunu belirtiyor. OCML-VP, bunu 1990 belgelerinden birinde bir sorun olarak tespit etmişti.

Komünist harekete karşı “kişi kültü” suçlamaları yeni değil. Lenin, Stalin ve Mao’ya karşı kullanılıyordu. En göze çarpan örnek, Kruşçev’in SBKP’nin 20. Kongresi’ndeki Stalin’e karşı olandır. Stalin’in etrafında sözde “kişi kültü” yapılan bu saldırı, yalnızca SSCB’de sosyalizmi tasfiye etmek ve kapitalizmin restorasyonu için bir bahaneydi.

Başkan Gonzalo’nun 1988’de El Diario’yadaki Röportajında “kişi kültü” iddiasıyla ilgili söylediklerine bir göz atalım:

“Kruşçev kişiye tapma meselesini Stalin yoldaşa saldırmak için ortaya attı. Ama hepimizin de bildiği gibi bu proletarya diktatörlüğüne saldırmak için bir bahaneydi. Bugün Gorbaçev, tıpkı Çinli revziyonistler Liu Şao-çi ve Teng Siao-ping’in yaptığı gibi, yeniden kişiye tapma meselesini bayrak yapıyor. Dolayısıyla bu özünde proletarya diktatörlüğünü, genel devrimci sürecin önderliğini ve önderlerini hedefleyen, onu başsız bırakmayı amaçlayan, revizyonist bir tezdir. Bizim durumumuzda somut olarak hedeflediği, halk savaşını önderliksiz bırakmaktır. Bugün henüz bir proletarya diktatörlüğümüz yok, ama işçilerin, köylülerin ve ilericilerin diktatörlüğü olan yeni demokrasinin normlarına göre gelişen Yeni İktidara sahibiz. Dolayısıyla bizim durumumuzda bu süreci önderliksiz bırakmayı hedefliyorlar; gericiler ve onların uşakları bunu neden yaptıklarını çok iyi biliyorlar, çünkü devrimci önderler ve önderlik yaratmak kolay değildir. Ve bir halk savaşının, ülkemizdeki gibi gelişmekte olan bir halk savaşının, liderlere ve bir önderliğe, devrimi temsil eden, onun başını çeken bir bireye, ona tavizsiz kumanda etmeye muktedir bir gruba ihtiyacı vardır. özetle, kişiye tapma fesat bir revizyonist formülasyondur, bizim devrimci önderler hakkındaki, Leninizme sadık anlayışımızla hiçbir alakası yoktur”

Başkan Gonzalo yukarıdaki sözleriyle, OCML-VP’nin Başkan Gonzalo’ya karşı “kişi kültü” suçlamasının ardındaki amacı kusursuz bir şekilde açıklıyor.

OCML-VP, Gonzalo Düşüncesinin Peru’daki Halk Savaşı’nın başarısızlığının ana faktörlerinden biri olduğunu iddia ediyor, çünkü  Gonzalo Düşüncesi “kitleleri depolitize etmeye”  katkıda bulunuyordu ve onlara sadece tarih yazan büyük insanlar olduğunu düşünmelerine izin veriyorlardı. Öncelikle Başkan Gonzalo’nun kendisinin Gonzalo Düşüncesiyle ilgili söylediği şeyleri görelim:

“El Diario: İdeolojiden söz etmişken, neden Gonzalo Düşüncesi?

Başkan Gonzalo : Marksizm bize her zaman, meselenin evrensel gerçeğin uygulanmasında yattığını öğretir. Başkan Mao Zedung bu nokta üzerinde son derece ısrarlıydı. MLM somut gerçeğe uygulanmadığı takdirde, devrime önderlik edilemez, eski düzen dönüştürülemez, ne yıkılabilir ne de yerine yeni bir düzen inşa edilebilir. Gonzalo Düşüncesi’ni doğuran, MLM’in Peru Devrimine uygulanmasıdır. Gonzalo Düşüncesi, başta proletarya olmak üzere halkımızın sınıf mücadelesinde, köylülüğün durmak bilmeyen mücadelelerinde ve daha geniş dünya devrimi çerçevesinde, bütün bu alt üst oluş içinde evrensel gerçeğin ülkemizin somut şartlarına en sadık bir şekilde uygulanmasıyla şekillenmiştir. Daha önce Rehber Düşünce olarak adlandırıyorduk. Eğer bugün Parti, kendi kongresi aracılığıyla Gonzalo Düşüncesi tabirini onaylamışsa, bunun nedeni halk savaşının gelişmesiyle bu Rehber Düşünce’de bir sıçrama gerçekleştirilmiş olmasıdır. Özet olarak, Gonzalo Düşüncesi, MLM’in somut gerçeğimize uygulanmasından başka bir şey değildir. Bu da Gonzalo Düşüncesi’nin, özgül olarak bizim Partimiz için, ülkemizdeki halk savaşı ve devrim için esas olduğu anlamına gelir, ve bunu vurgulamak istiyorum. Ama bizim için, ideolojimize evrensel çerçeveden bakıldığında, bir kez daha vurguluyorum, esas olan Maoizm’dir.”

Böylece Gonzalo Düşüncesi, kitleleri depolitize eden ya da “liderin bir tarikatı” olmaktan çok, Halk Savaşı’nın sıcağında kitlelerin mücadelesiyle ve mücadelenin içinde kuruldu.

Gonzalo Düşüncesinin kitleleri depolitize etmiş olabileceğini iddia etmek, Peru Halkı’nın Peru’daki Savaşı sırasında yüksek ideolojik ve siyasi düzeyini tamamen reddetmektir – bu, her alanda kendisini gösteren nadiren elde edilmiş bir ideolojik düzeydi. Bunu, La Cause du Peuple’nin çevirdiği  “Aydınlık Yol’un İnsanları” adlı belgeselde görebiliriz. PCP, PCP eylemcileri ve Peru kitleleri için en gerekli ve en önemli şey olarak her zaman ideolojik eğitime önem verdi.

Yol gösterici bir düşüncenin kurulmasıyla kitlelerin depolitizasyonun eşlik edeceğini iddia etmek yalnızca anti-tarihsel bir söylemdir. Bu Maoizm tarihine aykırıdır. Mao Zedong Düşüncesi, Çin’deki Büyük Proleter Kültür Devriminde her zamankinden daha fazla savunuldu. OCML-VP aynı zamanda, bu dönemde Çinli kitleleri kendilerinin depolitize ettiklerini onaylıyor mu? Kültür Devrimi dönemi, kitlelerin en politik hale geldiği zaman olduğu ayan beyan açık değil mi!

OCML-VP, Başkan Gonzalo’ya, PCP’ye ve Gonzalo Düşüncesine bu kadar güçlü şekildeki saldırıları, temelde bütün katkıları reddettiği içindir.

Peru Komünist Partisi ve Başkan Gonzalo’nun Katkıları

OCML-VP, Marksist-Leninist-Maoist olduğunu hiç iddia etmedi. “Marksizm-Leninizm ve Maoizm” olarak adlandırdıkları eklektik bir “Maoizm” versiyonunu kullanmayı tercih ediyorlar. İlk bakışta yakın görünebilir: sadece biçimdeki bir farklılık mıdır? İçerik yerine bazı kelimeler hakkında kaba bir tartışma mı yapıyoruz?

Ne münasebet. İsimlerin yakınlığına rağmen, OCML-VP, özellikle uluslararası bir ölçekte yoğun bir çizgiyle mücadele ederek, Peru Komünist Partisi tarafından teyid edilen kavram olan Maoizmi reddetmektedir. Elbette ki bu ideolojik konuların pratik üzerinde etkisi vardır.

PCP, Maoizmin Marksizmin dönüm noktası olduğunu, Marksizmin üçüncü, en yeni ve en üst safhası olduğunu kabul etmektedir. PCP, Mao Zedong Düşüncesini Marksizm-Leninizme yalnızca bir ek katkı çoğunlukla yarı feodal yarı-sömürge ülkeler için geçerli olan ancak emperyalist ülkeler için geçerli olmayan olarak gören anlayışla sınırlı olmadığını söylemektedir. Maoizmin yeni bir evre olduğunu iddia ederek, Marksizmin üç temel bileşeni de ilerlemiştir: diyalektik ve tarihsel materyalizm, Marksist ekonomi politik ve bilimsel sosyalizm. Bu üç alanda niteliksel bir sıçrama yapılmıştır.

Ancak, OCML-VP, Maoizmin Marksizme olan tüm katkılarını tanımıyor ve bu nedenle kendisini Marksist-Leninist-Maoist olarak tanımlamayı reddediyor.

OCML-VP’nin reddettiği ve Maoizmin önemli katkılarından biri de Uzun Süreli Halk Savaşı’dır. PCP, Halk Savaşı’nın Maoizm için gerekli ve evrensel bir bileşeni olduğunu iddia ediyor.

“Halk Savaşı uluslararası proletaryanın askeri teorisidir; sistematik ve eksiksiz bir biçimde ilk kez, proletaryanın yürüttüğü mücadelelerin, askeri eylemlerin ve savaşların teorik ve pratik deneyimini ve halkın silahlı mücadelesinin ve özellikle de kesintisiz savaşların deneyimi ile uzun süre önce Çin’de özetlendi. Başkan Mao, proletaryanın askeri teorisine kavuşması gerektiğini belirtti. Bununla birlikte, bu konuda çok fazla karışıklık ve yanlış anlama var. Çoğunluğu Çin Halk Savaşının nasıl meydana geldiğinden kaynaklanıyor. Genel olarak, yalnızca gerilla savaşı önemsiz ve aşağılayıcı bir şey olarak kabul edilir; Bu tek başına bir anlayış eksikliği anlamına gelir. Başkan Mao, gerilla savaşının stratejik bir özellik kazandığına dikkat çekti. Gerilla savaşının gelişimi anlaşılmadan gerilla savaşı anlaşılamaz, hareketliğin nasıl ilerlediği, savaş hareketleri, stratejik saldırıların küçük şehirlerden orta şehirlere daha sonra büyük şehirlere yaşayan milyonlarca nüfusa sahip olan yerlere nasıl yayılabilir, içerideki ayaklanma ile birleştirilebilen bir sistem nasıl yaratılabilir. Sonuç olarak, Çin devriminin dört dönemi ve özellikle tarım savaşından halk kurtuluş savaşına kadar her iki ülke arasındaki Anti-Japon direniş savaşı ve devrimci savaşın çeşitli yönleri ve karmaşıklıkları göz önüne alındığında nüfusun büyük bir kısmının yirmi yılı aşkın bir süredir kitlelerin muazzam bir seferberliği ve katılımı ile yapıldığıdır. Bu savaşta neyin asli ya da tali olarak üzerinde çalışıldığı,  ilkelerini, yasalarını, stratejisini, taktiklerini, kurallarını, vb. ustalıkla kurduklarına dair her türlü örnek vardır. Bu nedenle, bu muhteşem potada  Başkan Mao, Marksizm-Leninizmin kuruluşunu ve proletaryanın askeri teorisi olan Halk Savaşı’nın nasıl geliştirdiğini ortaya koyuyor.

[…]

Kilit ve belirleyici bir soru olarak, Halk Savaşının evrensel geçerliliğinin anlaşılması için  her devrimin spesifik koşullarını ve sonraki devrimlerin farklı tiplerini göz önüne alarak düşünmeliyiz Bu kilit meseleyi açıklığa kavuşturmak için, İkinci Dünya Savaşı’ndaki Petrograd’daki anti-faşist direniş ya da Avrupa’daki gerilla hareketi gibi ayaklanmaların bir daha  tekrarlanmadığını hatırlamanın Avrupa’da halen yürütülmekte olan silahlı mücadeleler açısından da dikkate alınması gerekmektedir. Son tahlilde, Ekim Devrimi sadece bir ayaklanma değil, birkaç yıldır devam eden devrimci bir savaştı. Sonuç olarak, bugün emperyalist ülkelerde de devrim ancak devrimci bir savaş olarak Halk Savaşı perspektifi ile kavranabilir.”

Marksizm-Leninizim-Maoizm Üzerine, Peru Komünist Partisi 1988

Maoizm’in onaylanmasında PCP’nin katkılarıyla ilgili daha fazla ayrıntı için, Günümüzde Fransızca’ya çevrilen  “30. yıldönümü nedeniyle Kahramanlık Günü” adlı uluslararası bildirgeye bakılabilir.

Bu nedenle, OCML-VP’nin, Başkan Gonzalo ve PCP’ye karşı gericilik iftirasını yaymakta olduğu daha net anlaşılabilir. Başkan Gonzalo ve PCP’ye yönelik bu saldırının arkasında aslında Maoizme ve PCP’nin Maoizmi sentezlemek, savunmak ve uygulamak için yapabilecekleri yer almaktadır. Uzun Süreli Halk Savaşı’nı, Marksizm-Leninizm-Maoizmi ideolojik mücadele yoluyla değil, en korkak biçimde – düşman tarafından yayılmış büyük yalanlarla birlikte  reddetti. Bu açıkça Marksizmin özüne karşı olan ve her devrimci tarafında tiksinti yaratacak bir uygulamadır.

OCML-VP’nin doğası hakkında bazı şüpheler taşıyanlar için, bu açıklama kuşkuları kesinlikle ortadan kaldırmalıdır!

Maoizmi savun, uygula ve geliştir!

Revizyonizm ve oportünizme karşı savaşalım!

Başkan Gonzalo’nun hayatını savunalım!

Maoist Komünist Parti ( Fransa)

Kaynak: http://www.redspark.nu/en/imperialist-states/to-defend-the-life-of-chairman-gonzalo-is-to-defend-maoism/