Birleşik Mücadele Deneyimleri: Kore Sendikalar Konfederasyonu (KCTU)

KCTU’nun tarihi 1970’lerden itibaren başlayan işçi mücadelesi ve bu mücadele içinde “biz insanız, makina değiliz” diyerek kendini yakarak öldüren kadın tekstil işçisi ChunTae-İl’e dayanmaktadır…

1987’de bir öğrencinin polis karakolunda işkenceyle öldürülmesi sonucu başlayan -özellikle otomotiv sektörü merkezli- büyük işçi eylemleri sonucu KCTU kurulmuştur.

KCTU’nun temel ilkelerini demokratik bir toplum yaratma ideali, siyasal mücadele ve Kore’nin birleşmesi, örgütsüzlerin örgütlenmesi, devlet ve sermayeden bağımsızlık, çalışma koşullarının iyileştirilmesi ve işçi sınıfını bölen her türlü ayrımın aşılması ve tüm halkın korunması oluşturur. 

Neo-liberal politikalar sonucunda kitlesel işten çıkarmalarla, ücretler düşmüş, toplu iş sözleşmeleri uygulanmamıştır. 1998 grevi ve 1 Mayıs gösterileri sonucu ise Hundai motor ve Mando makina fabrikasında toplu işten çıkarmalara karşı direniş olmuştur. Buna Seul Metro işçilerinin direnişi ve Halla Ağır Sanayi işçileri direnişi eklenmiştir.

KCTU önderliğinde işçiler, köylüler, aydınlar, kent yoksulları, öğrenci hareketi vb. 21 örgüt tarafından ezilenleri ve emekçileri temsil etmek için 1997 yılında “Halkın Zaferi 21” adlı şemsiye örgüt kurulmuştur. Cumhurbaşkanlığı seçiminde gösterilen aday %1.2 oy almasına rağmen partileşme sürecine girilmiştir. Yeni kurulan partinin adı Halkın Zaferi Demokratik Emek Partisi olmuştur. Ancak buna tepki olarak taban örgütleri İşçi Sınıfı İktidarı Partisi (Hazırlık Grubu)’nu kurmuşlardır. Bu gruba göre seçimler sınırlı bir anlam taşımaktadır. Önemli olan işçi sınıfının politik önderliğinin oluşturulması ve kitle mücadelesi ile işçi sınıfı siyasetinin kaynaştırılmasıdır. Bu kesim Hundai ve Halla işgalleri sonrası “taban örgütleri meclisi”nin oluşturulmasını sağlamıştır. Hazırlık Grubu; kent yoksulları, insan hakları grupları ve üniversite öğrencileri ile de organik ilişkiler kurmuştur. Bu noktada “işten atılmış işçiler birliği” en göze batan örgütlülük olarak görünmektedir.

2001’deki grevlerde geçici ve düzensiz çalışanlara haklarının verilmesi, işin yeniden düzenlenmesi, işten çıkarılmalara son verilmesi, devlet başkanının istifası, özelleştirmelerin durdurulması, sağlık ve eğitime daha fazla bütçe ayrılması, örgütlenme özgürlüğünün ve grevin önüne konulan engellerin kaldırılması, KCTU’ya yapılan baskılara son verilmesi, eşitlik ve özgürlük talepleri çerçevesinde bir örgütlenme atağına geçilmiştir. Bu süreçte Kore Demokratik Emek Partisi’ne (Korean Democratic Labor Party-KDLP) verilen destekte artmıştır. KCTU’nun müttefikleriyle birlikte 2000’de kurduğu KDLP aldığı %13 oy oranı ve 10 sandalyeyle meclisteki üçüncü büyük parti konumuna gelmiştir. 2005’te Konfederasyon’un Güvencesiz İşçiler Bölümü Başkanı Jon Jin Woo, “ulusal meclisten güvencesiz işçiler ve asgari ücrete ilişkin önlemlerin gözden geçirilmesini” talep etmiştir.

22 Aralık 2013 tarihinde hükümetin yasadışı ilan ettiği demiryolu grevini desteklediği bahanesi ile KCTU Genel Merkezi polis tarafından basılmış, Konfederasyonun 6 üst düzey yöneticisi ve 100’den fazla demiryolu işçisi tutuklanmıştır.

KCTU 2015 yılında meclise getirilen yeni çalışma yasasına karşı genel greve gitmiş, göçmen işçileri örgütleyerek ilk resmi göçmen işçileri sendikasının kurulmasını sağlamıştır.

Haber: isyandan.org